واژه های دشوار و بیچیده در سبک خراسانی

ايمان مطشر عاجل البيضاني،

گروه زبان فارسی، دانشکده زبان ها، دانشگاه بغداد، بغداد، عراق

    هر دوره ادبی دارای ویژگی های است که آن را از دوره های دیگر متمایز می کند. این ویژگی ها اغلب از زمانی به زمان دیگر تغییر می کنند. همان طوری که می دانیم در زبان فارسی، سبک های زیادی از جمله سبک خراسانی وجود دارد  و دارای مزایای برجسته و نیز ویژگی های است که منتقدان معاصر نگاهی نو به آن داشته‌اند. از آن جمله بکارگیری واژه های کهنه و استفاده از یک کلمه به دو معنی و نیز استفاده از  واژهای مهجور  و کم کاربرد زبان فارسی است. علاوه بر این، از نظر ساختاری، آوردن انواع ( یاء ) است که بعدها در سبک عراقی به فراموشی سپرده شد. در فعل های این سبک شعری، فعل های مهجور که در ترجمه های کهنه قرآن فراوان است، بسیار کاربرد داشته است. در حقیقت در این سبک، کلمات فارسی دشوار و الفاظ مهجور بسیار استفاده می شده که برخی از آنها امروز متروک و غیر مستعمل هستند. به هر حال، پرداختن به ماهیت سبک و چگونگی شکل گیری آن، و بررسی ویژگی های این سبک، موضوع اصلی این پژوهش است.

كليد واﮊه ها: سبک، ویژگی سبک خراسانی، مختصات نحوی، کهنگی زبان.

 چکیده بالا، بخشی از مقاله ای می باشد که در نهمین کنفرانس بین المللی بررسی مسائل جاری زبان ها، زبان شناسی، ترجمه و ادبیات (WWW.LLLD.IR) ، 13-12 بهمن 1402،  اهواز، پذیرفته شده است.